De natuurfilm Songs of Earth toont het  adembenemende natuurschoon van Noorwegen.  In deze documentaire toont maakster Margreth Olin de laatste levensjaren van haar ouders in de eenzaamheid van het landschap. De film volgt de seizoenen. Ze is in de bioscoop te zien vanaf 29 februari 2024.

De natuurfilm ‘’Songs of Earth’’ doet me denken aan de laatste reis met mijn ouders en mijn man Roel. Samen bezochten we het land van de fjorden.  Drie jaar later overleed mijn moeder.  Een jaar later volgde mijn vader en in 2008 mijn man.
Zonder naaste familie en zonder schoonfamilie bleef ik alleen achter, Mijn eenzaamheid van toen herken ik in de poster van deze prachtige documentaire. Na het overlijden van zijn vrouw wandelt de 84-jarige vader Jørgen verlaten over de ijsvlakte van Oldedalen.  Hij noemt het de mooiste vallei van Noorwegen.  

Natuurfilm ‘’Songs of Earth’’: over de band tussen mens en natuur  

Margreth Olin toont in haar documentaire ‘’Songs  of Earth’’ de connectie tussen mens en natuur. De film is niet allen een ode aan het landschap. Het is vooral een lofzang aan haar ouders. Met haar film toont Olin hun liefde voor elkaar en andere levenswaarden.
‘’Als ik er niet meer ben, koester dan de mooie tijden’’, zegt haar vader aan het begin van de documentaire. Generaties verdwijnen en volgen elkaar op. Haar moeder hoopt als eerste te overlijden. Zonder hem wil ze niet verder leven. Hun liefde is diepgeworteld.

Oldedalen in de lente

In de lente van hun leven gaven ze elkaar voor altijd hun jawoord. Ze bruisten van energie. Zoals in de natuurfilm Songs of Earth de watervallen die naar beneden vallen over kale bergwanden. Alsof ze daarmee tegelijkertijd symbool staan voor de vergankelijkheid van het leven.
De vader van Margreth Olin bejubelt lyrisch de natuur. ‘’De mooie avondzon glimlacht over de rotsen’’, zegt hij bij het vallen van de stralen over het berggesteente.  Een jaar lang loopt ze met haar vader door natuur van fjorden, ijsblauwe gletsjers en klaterende watervallen. 

In de zomer

Vooral de natuurbeelden van deze film laten mij intens genieten. ‘’Het is de wereld waarvan we houden’’, zegt de vader.  Indrukwekkend zijn de ijspegels van de gletsjer Jostedalbreen. Zelf zag ik deze met mijn ouders. Ze was toen groter dan nu. Door de klimaatverandering verschrompelt ook de ijswereld van Noorwegen.
Ik zie donkere bergen en voorbijtrekkende witte wolken. De natuur is ontwaakt. ‘’Als je niet te snel loopt en om je heen kijkt dan ervaar je een gevoel van nietigheid,’  vertelt de vader. ‘’We zijn heel nietig in een heel grote wereld.’’   

Oldedalen :  herfst en winter

De natuurfilm Songs of Earth toont de herfst als een tijd van vrede en rust. Van de gletsjer brokkelen ijsschotsen. Van de bomen vallen bladeren. Een rij elanden haast zich door de sneeuw. Op een tak kijkt een oehoe toe. Wijsheid komt met de jaren zoals ook het verval.
Het wordt kerstmis. Wat blijft zijn de objecten die herinneren aan toen. Zoals de door de opa van de documentairemaakster geplante spar. Ook haar vader plant een naaldboom als een blijvende memorie aan zijn aardse bestaan

‘’Onze liefde was de natuur. Laten we de natuur niet vergeten’’, stelt de vader aan het eind van Songs of Earth.

Rondom de natuurfilm van Margreth Olin

• Filmmaakster Margreth Olin maakt o.a. documentaires en schrijft boeken.
• Songs of Earth is de eerste Noorse film die door de Norwegian Oscar Committee genomineerd stond voor de Best International Feature Film Academy Award.
• Hoe ik in 2008 na het verlies van mijn echtgenoot mijn leven opbouwde in mijn nieuwe woonplaats Haarlem.