Op 1 maart 2008 verhuisden mijn man Roel (1946-2008) en ik vanuit Lelystad naar het voor ons onbekende Haarlem. Amper 10 maanden later overleed Roel na een hartziekte van twee jaar. Ons huwelijk was kinderloos gebleven. Naaste familie had ik niet. Hoe moest ik verder?  

Om onze nieuwe woonplaats en omgeving te ontdekken liep ik soms wel 10 km achter de rolstoel met daarin Roel. Dan genoot hij. Af en toe streelde ik hem.  Roel had nog maar kort te leven. Tja, en dan stond ik kinderloos en zonder verdere naaste familie op deze aarde.

10 jaar Haarlem: 2008: afscheid nemen van Roel (1946-2008)

Waarom we naar Haarlem verhuisden? Dat kwam door de studie. Om onze leefwereld te verbreden pakten we de studie theologie op. Ik volgde daarvoor colleges aan het Bonifatiusinstituut van de Tiltenberg in Vogelenzang.
Soms waren samen op retraite in de Tiltenberg. Daar ontdekten we hoe mooi het Rooms Katholieke geloof is. Roel besloot zelfs om Rooms Katholiek te worden. ”Het katholieke geloof brengt mij nader tot God en dat ben ik graag”, schreef Roel in zijn verzoek aan Mgr. J. Punt.
Mgr. dr. J.Hendriks wijdde Roel in januari 2008 in.  In november 2008 droeg de bisschop samen met pastoor Niesten en kapelaan Nico Kerssens de uitvaartmis op voor Roel. Onze vrienden droegen Roel uit huis naar de naast onze flat gelegen Pastoor van Arskerk.

10 jaar Haarlem 2009: fietsen met de pastoor in groen Kennemerland

In 2009 besloot ik het lijdensverhaal van Roel en mij op papier te zetten. In zeven brieven aan Roel schreef ik over ons verdriet maar ook over de mooie uren van nog even samen zijn. Dat hielp bij het verwerken van dit nauwelijks te verwerken verlies.
Soms voelde ik Roel tijdens het schrijven vlak bij me. Dat leidde tot de titel van mijn boek ”doorheen het leven, doorheen de dood’. Tussen het schrijven door maakte ik mooie fietstochten met het fietsclubje van pastoor Niesten.
Dan genoot ik van de mooie natuur van groen Kennemerland rondom Haarlem. Van de buitenplaatsen, de duinen, de zee, de polderweggetjes. Zelf zonder familie zijnde voelde het clubje als familie. Het was warm en gezellig. Eenmaal thuis overviel me weer de eenzaamheid.

10 jaar Haarlem: 2010, alleen mijn weg zien te vinden in het leven

Om zelf zonder Roel mijn weg in het leven te vinden besloot ik in 2010 helemaal alleen op reis te gaan. Als freelancer verwierf ik een opdracht voor de steden Boedapest en  Istanbul. Tijdens een bedevaart verkende ik in mijn eentje Nazareth.
In al die steden kende ik niemand. Ook wist ik er de weg niet.  En sprak ik de taal niet. Toegegeven. ik vond het wel heel spannend en een beetje eng. Maar door dit toch te doen groeide mijn zelfvertrouwen in een leven zonder Roel. 
Thuis vond ik veel steun in de gebedsgroep van Haarlem-Oost. Daar leerde ik ook Ineke Houtman en haar man Fré kennen. Ineke werd mijn maatje. Zo zaten we samen op de eerste rij bij het concert van André Rieu op het Vrijthof.  Als goede vrienden deelden we lief en leed.

10 jaar Haarlem 2011: meer groen in Parkwijk door aanleg Reinaldapark

En toen ontdekte ik de weduwnaar Peter Lasschuit in het buurtkoor van Rudolf Kohnersman.  Ik stapte op hem af en zei: ”ik vind jou een leuke man”. In juli 2011 nam hij me mee op zijn motorboot voor een reis door België. Pas in september keerden we terug. Tijdens deze reis kwam ik tot rust.
Intussen kwam er steeds meer groen in Parkwijk (mijn woonwijk) door de aanleg van het Reinaldapark. In ruil voor je levensverhaal schonk stichting het Vijfde  Kwartier je een eigen boom. Daarmee verhoogden ze de verbondenheid van de bewoners van Parkwijk met elkaar en met hun sterk veranderende woonwijk.
Ik greep mijn kans om mijn verhaal over Roel en mij te vertellen. Over mijn verdriet enover het gevoel nog steeds met hem verbonden te zijn. Daniëlle de Vree voerde dit als toneelstukje op tijdens het Oost-Zomerbos Festival op de Beatrixdreef (12 – 15 mei). Het was heel ontroerend.

10 jaar Haarlem, 2012. Op zoek naar mezelf

Met Peter beleefde ik een knipperlichtrelatie. Nog steeds getekend door het verlies van onze man en vrouw durfden we ons niet aan elkaar te binden. Ook worstelde ik eigenlijk nog steeds met de vraag: hoe nu verder zonder Roel?
Juist in die tijd kreeg ik als beloning voor een vertaalopdracht een vakantiehuis aangeboden in Zuid-Frankrijk. Het bevond zich niet in een park maar in een gewone straat in Cadenet. Ik greep de kans aan om mijn leven opnieuw op de rail te zetten.
Wie was ik zonder Roel?  Wat was de rode draad in ons leven en viel dat voort te zetten? Wat was nu voor mij belangrijk? Hoeveel tijd wilde ik daaraan besteden? Daarna richtte ik mijn leven opnieuw in. Met als kernwaarden genieten, geloof en maatschappij leidde dit schema in 2014 tot cultuurblogger.nl en enkele projecten.
In Haarlem kon ik  meteen aan de slag door de eindredactie op me te nemen van de glossy n.a.v. 10 jaar Mercy Home. Dat is een Haarlems project voor een weeshuis met scholing in India.
Het kwam tot stand dankzij de Haarlemse schooljuffrouw Anneke Bouman. De presentatie vond plaats in café El &Ben. Ook Radio 105/ Haarlem was er. Inmiddels kreeg Anneke en haar man een lintje voor hun werk ten behoeve van weeskinderen in India.

10 jaar Haarlem, 2013; breuk met de pastoor

Al struikelend en weer opstaan in het leven zonder Roel kreeg ik in 2013 een onverwachte klap te verwerken. Want wat gebeurde er? Tijdens een interview over mijn boek ”een schuit vol verhalen” (Bookscout 2011) gaf Peter mij spontaan een zoen op de mond.
Zonder de gevolgen ervan te overzien stemde ik toe om deze foto op de voorpagina te plaatsen van het huis-aan-huis-blad De Haarlemmer. Kort na het verschijnen belde pastoor Niesten me woedend op. ”Het is over de grens’,’ brieste hij. ”Je mag niet meer voor parochieblad De Wijzer schrijven”.
Wellicht speelde ook woede mee om de door mij beschreven maandenlange bootreis met Peter. We waren tenslotte niet getrouwd. We waren als senioren wel verliefd na jaren rouw om onze te vroeg overleden partners. Zelf besloot ik me terug te trekken uit het fietsclubje van de pastoor. Het voelde niet meer prettig. Ik lag eruit.
Gelukkig kwam het later toch weer goed. Pastoor Niesten heeft te veel voor mij betekend om boos te blijven. Zoals beschreven in mijn boek ”doorheen het leven, doorheen de dood” was pastoor Niesten tijdens de ziekte van Roel onze grote steun en toeverlaat.

10 jaar Haarlem 2014: actief in het wijkgebeuren

Gelukkig had ik me vanaf het begin niet alleen gericht op de kerk maar ook op de maatschappij daarbuiten. In 2014 nam ik op verzoek van de gemeente Haarlem plaats in het adviesteam voor het wijkactiviteitenbudget van Haarlem Oost.
Het team team bestond uit een bewoner en een wijkraadslid van elke wijk plus vertegenwoordigers van de gemeente en woningbouwverenigingen. Samen oordeelden we over de hoogte van subsidie voor wijkactiviteiten gericht op meer sociale samenhang.
Marcella van Vloten deed daaraan mee namens de Amsterdamse Buurt. Dat is de wijk waar Peter en ik wonen sinds ons in 2016 gesloten huwelijk. Marcella is nu voorzitster van de wijkraad Amsterdams buurt. Het is altijd een feest om haar te ontmoeten.

Cultureel, geestelijk en maatschappelijk actief in Haarlem

Door mijn rouwproces weloverwogen stap voor stap aan te pakken lukte het me om een nieuw leven zonder Roel in het voor ons onbekende Haarlem op te bouwen. Ik geloof niet dat God in je leven ingrijpt om dingen te regelen. Dat druist in tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid. Je moet het zelf doen. Wel kan je bidden om kracht en leiding om de juiste stappen te zetten. Het bepalen van mijn kernwaarden leidden tot de volgende projecten.

Wist je dat?

Wist je dat het geloof voor mij een constante bron van liefde is zonder gebonden te zijn aan regels en vooroordelen? Dat is mijn basis om een luisterend oor te bieden aan mensen. Dat is ook de bron om te schrijven over dat wat me raakt in mens en maatschappij. En dat is ook de reden waarom ik op 2 februari 2017 voor de kerk trouwde met Peter Lasschuit. Ons huwelijk werd ingezegend door pastoor van Ogtrop in de kathedrale basiliek st Bavo te Haarlem.

• 2012: In 2012 nam ik de eindredactie op me van het jubileumnummer van Mercy Home.Op mijn verzoek schreef de Haarlemse burgemeester Berndt Schneider een voorwoord. De presentatie vond plaats in het Haarlemse café El & Ben samen  met Irene Moors.
• In 2016 organiseerde ik in september samen met Ernst Meijknecht en de Groenmarktkerk een expositie iconen met lezingen. Het project heette ”Maand van Barmhartigheid,”. Tijdens de opening luisterden ca 75 mensen naar  betrokkenen bij  mensen aan de onderkant van de samenleving van Haarlem.
• In 2017 nam ik het initiatief tot de Hollandia Netwerk bijeenkomst ”Haarlem, cultuurstad aan het Spaarne”. Deze kwam op 15 november tot stand dankzij steun van burgemeester Jos Wienen en het bestuur van PRET (Promotie Recreatie En Toerisme) en de medewerking van diverse musea in Haarlem. Er kwamen circa 100 mensen.
• ”Doorheen het leven, doorheen de dood” is een van mijn vier boeken die verschenen tussen 2008 en 2015.
• In 2020 verscheen mijn autobografie ”de DoorzetSTER: een ode aan de liefde.”

Wil je reageren op dit artikel? Neem dan contact met me op of stuur een e-mail naar: visser.van.klaarwater@gmail.com