Over Marianne Visser van Klaarwater.

Graag stel ik mij aan u voor.
Als blogger geloof ik in de kracht van sociaal- culturele verbondenheid. Daarom help ik met mijn blog anderen verder op weg. Daarnaast ben ik  onderzoeksjournaliste en auteur.

Ik blog over verbinden, bezinnen en genieten. Daarom zijn de drie hoofdcategorieën van mijn blog Verder op Weg:

1) Meer samen
Dit geeft een podium aan inspirerende initiatieven. Deze dragen  bij aan een maatschappij met meer aandacht voor elkaar. Ongeacht wie en met voor iedereen gelijke kansen. Zoals dat ook geldt voor het Oranjefonds. Op 15 maart opende ik bij het Oranjefonds een fonds op naam van Verder op Weg. Daardoor mag ik bemiddelen bij projecten voor meer verbondenheid en gelijke kansen voor iedereen.      

2) Zingeving
Zingeving, spiritualiteit en geloof staan hierin centraal. Dit staat los van welke religie dan ook. Als katholiek en als bestuurslid van Pro Petri Sede hecht ik belang aan de dialoog tussen diverse religies.

3) Eropuit
Cultuur ontdekken in steden, dorpen, regio’s.
Ik ben lid van de stichting PRET (Promotie Recreatie En Toerisme) en blog over hun activiteiten.

Soms blog ik over:
Art
Over kunstenaars die ons laten genieten van hun werken.

Show
Recensies van films, theater en concerten.

Koning
Over cultuurhistorisch erfgoed en ontmoetingen met leden van het koningshuis. .

Over Marianne: Onderzoeksjournalistiek

Ik schrijf als onderzoeksjournalist over wat mij raakt in mens en maatschappij. Zo schreef ik 17 boekjes voor de populair wetenschappelijke serie Actuele Onderwerpen. In 2013 verscheen mijn boekje ”Johannes Paulus II: de zinvolle lijdensweg van de paus.” In 2016 verscheen ”Seksueel Misbruik in de Kerk” oorzaak en gevolgen.’
In 2021 verscheen ”De Vrije Pers wereldwijd belaagd”. In 2022  volgde ”Pesten; het voorkomen en signaleren ervan gaan ons allemaal aan.” In 2023 verscheen mijn publicatie ”Huiselijk geweld: elk jaar meer dan 1 miljoen slachtoffers.”

OverMarianne : Auteur:

Als auteur geef ik inzicht in levensthema’s. Ook maak ik deze bespreekbaar. In 2001 verscheen bij uitgeverij Gopher mijn eerste boek. Dit kreeg als titel: ‘‘Altijd Anders: paragnost tegen wil en dank”. Dit gaat over hooggevoeligheid bij kinderen.
Verder verscheen onder andere  De DoorzetSTER: Een ode aan de liefde (U2pi, 2020). Dit beschrijft levensthema’s waarmee we  allemaal te maken kunnen krijgen.
In 2022 volgde ”Waarom zouden we bang zijn? Missie naar de Bismarck Archipel.” Dit is de biografie van mijn oom en martelaar Bernard van Klaarwater (2 februari 1896 – 18 maart 1943.) Hij was de broer van mijn vader.
Door het voorleven van christelijke waarden bracht Bernard vrede en ontwikkeling in de door kannibalisme en stammenstrijd verscheurde maatschappij van de Bismarck Archipel.

Over Marianne en Paus Franciscus

Jezus maar ook de Heilige Franciscus en de pausen Johannes Paulus II en Franciscus zijn mijn grote voorbeelden. Aan paus Franciscus persoonlijk schonk ik drie keer een door mij geschreven boek.
In 2013 schonk ik aan hem mijn boek ‘‘Doorheen het leven, doorheen de dood’‘. Dit gaat over de kracht van het geloof tijdens de twee jaar durende ziekte van mijn man Roel (Utrecht, 13 september 1946 – Haarlem, 23 november 2008).
In 2016 schonk ik de paus mijn boek ”Omzien naar elkaar”. Dit gaat over barmhartigheid in Nederland.
Op 27 september 2023 schonk ik de paus mijn boek ”Waarom zouden we bang zijn’? Missie naar de Bismarck Archipel.” Op 4 oktober 2023 schonk ik het boek aan koningin Máxima.

Over Marianne en martelaar Bernard van Klaarwater

Van 2020 tot 2022 deed ik onderzoek naar mijn  oom Bernard van Klaarwater, Missionaris van het Heilig Hart. Hij was van 1923-1939 missionaris op het eiland Manus in Papoea Nieuw-Guinea. In 1913 kwam daar een politiepost voor handhaving van het verbod op kannibalisme en stammenstrijd.
Op 18 maart 1943 werd Bernard samen met 49 andere geestelijken vermoord door Japanse soldaten.
Van 1939 tot 1981 leefde mijn familie in onzekerheid over zijn lot. In 2020 ondernam ik een zoektocht. Deze bracht mij vanuit zijn geboorteplaats Baarn naar Duitsland en Papoea-Nieuw-Guinea. Daar bleek dat de Papoea’s mijn oom nog herinneren en herdenken.