Puu Baaka. Zo noemen de Marrons van Suriname de rouwperiode en het afsluiten daarvan. Ze zijn voor hen een voorwaarde om leed te kunnen verwerken. Over het hoe en waarom vertelde Mariska de Jong op 1 maart in het hospice De Heideberg in Santpoort.
1 maart 2023. De zaal van het hospice De Heideberg doet exotisch aan. Hier en daar staat houtsnijwerk en er liggen doeken die behoren tot de rouwrituelen van de Marrons. Op tafel staat een pan met zo te ruiken erwtensoep. Dat maakt mij des te nieuwsgieriger.
Mariska de Jong komt binnen.Ze zingt een inheems lied. Daarna begroet ze Peter en mij plus de aanwezige vrijwilligers van Hospice Heideberg. Mariska neemt ons op in de mystieke sfeer van Puu Baaka.
Deze twee woorden betekenen ”afdoen van het rouwgewaad”. Ze behoren tot het Aukaans. Dat is de taal van de Ndyka ofwel Okanisi. Deze stam vormt samen met vijf andere de Marrons.
Dat zijn aan de Europese plantagehouders ontsnapte tot slaaf gemaakten. Eenmaal vrij bouwden ze in het oerwoud hun eigen dorpen. Hun oorsprong ligt in Afrika. Vandaar brachten slavenhalers hen onder dwang naar Suriname. Ook Nederlanders maakten zich hieraan schuldig.
Mariska noemt de dood mooi en tastbaar. Ze vertelt ons over haar fascinatie voor overledenen. ‘’Als kind van 13 was ik vaak bij paters. Daar maakte ik elke dag een uitvaart mee. Later wilde ik de essentie ontdekken door reizen te maken naar West Afrika en Italië.’’
Nu heeft ze haar eigen uitvaartbedrijf. Daarin specialiseerde ze zich in uitvaarten en rouwbijeenkomsten van Marrons en Inheemsen in Nederland. De normen en regels daarvoor wijken af van die van de Nederlandse uitvaartwet. De noodzakelijke rouwrituelen zijn daarom niet of nauwelijks bekend.
Mariska toont ons een pangi. Dat is een speciale lendendoek die tijdens de rouwperiode wordt gedragen. Het heeft een spiritueel dessin als het verband tussen ziel en lichaam. Andere lendendoeken dragen specifieke boodschappen.
De Marrons dragen altijd een lendendoek. De symbolen daarop vertellen verhalen. Zoals het 10e gebod om je vader en moeder te eren. Of: liefde is altijd goed. En: liefde heeft respect nodig. Zoals wij ook liefde moeten koesteren voor de geesten. De doeken versieren en bedekken trouwens ook objecten.
Ik kijk weer naar de pan. Ook deze behoort tot Puu Baaka. Na het aandoen van het rouwgewaad volgen het plegen van een pleng- en voedseloffer. Door het laten omvallen van de rouwbank wordt de rouwperiode tenslotte afgesloten. Daarna volgt het afdoen van het rouwgewaad en rouwband.
De Puu Baaka eindigt met een feest. Dan gaan de Marrons dansen op het ritme van drums. Ook de weduwe en weduwnaar doen daaraan mee. Na een jaar rouw mag hij/zij weer deelnemen aan de geneugten des levens.
Mariska wacht aan het eind van de bijeenkomst nog een verrassing van Annemiek de Winter. Zij schenkt Mariska een geurdoosje. Annemiek weet dat geuren voor de Marrons belangrijk zijn. Zij herinneren eraan hoe iemand rook.
Om haar pols draagt Annemiek een zilveren slavenarmband. Dit is het laatste cadeau dat ze van haar moeder kreeg. Ze koestert het sieraad. Zoals zij en Patricia Boer plus alle vrijwilligers dat ook doen met de gasten van het hospice. Beide zijn ze als coordinatoren de enige twee betaalde krachten van het hospice.
Intussen ruik ik weer erwtensoep. Niet vanaf de tafel maar vanuit de keuken. Even later genieten Peter en ik en alle anderen van een kop hemelse erwtensoep. Hoe gezellig kan het zijn in een hospice.
Wist je dat Mariska de Jong ook heel goed kan koken? Ze won zelfs het wereldkampioenschap snert koken 2022. Dit wordt jaarlijks georganiseerd door de stichting Oud Hollandse gerechten.
Kijk voor meer informatie op de website van De Jong Uitvaartverzorging.
Alphen aan den Rijn , 24 april 2024, Museumpark Archeon. Burgemeester Liesbeth Spies is trots…
Klaus Kenneth overleefde zijn eenzaamheid met zijn gitaar en meisjes totdat hij God vond Klaus…
200 jaar KNRM, Katwijks Museum, expositie Redders op zee. De KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij)…
Rouwverwerking, lezing van rouwcoach Paul Stolwijk voor Bij Barth, Bartholomeuskerk Poeldijk, 5 april 2024. Vlnr:…
Grimbergen, prior Johan Goossens van de abdij der Norbertijnen. Op de achtergrond de abdij en…
Maassluis, 1924, koningin Wilhelmina zwaait naar de burgers vanaf het balkon van het raadhuis (nu…
View Comments
Wat prachtig mooi om met rituelen de overledenen te koesteren en gedenken. Het ‘levenswerk’ van Mariska de Jong interesseert mij enorm en door mijn verhuizing naar Joure in Friesland heeft onze ontmoeting helaas nog niet plaatsgevonden. Wij hadden wel een afspraak gemaakt. Nu lees ik van Marianne Visser van Klaarwater weer dit mooi artikel, realiseer mij dat kleuren, spreuken, zingen, dansen en voordragen een dienst zo kunnen omlijsten dat de overledenen op waardige wijze worden omarmd. Krachtig om liefde te voelen, om waardig te -doorleven. Deze rituele diensten lijken veel troost te geven voor nabestaanden. Geweldig wat je doet Mariska, op deze pakkende wijze blijven culturen en hun oude tradities voortbestaan. Succes & Hartelijke groet van Riny XO XO
Wat leuk. Twee liieve vriendinnen van mij kennen elkaar. Ik hoop dat jullie elkaar snel een keer ontmoeten.
Veel liefs van Marianne
Lieve Marianne,
Alles dat aandacht krijgt groeit. zo ook met onze verbondenheid in geloof. Heel erg bedankt de liefde voor elkaar. Echte vriendinnen zoals ze mij kent kan ze dit verhaal neer zetten. Bedankt!
Riny bedankt voor jouw mooi verhaal.
Ik kom graag naar je toe. Stuur mij een privébericht kun we een afspraak maken.
Een lieve warme groet aan alle lezer.