De boeklancering van ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ vond plaats op 13 september 2022. Locatie was de Heilige Nicolaas kerk van Baarn. Presentator Klaas Wilting beklemtoonde het actuele thema van dit boek. Dat is de zoektocht naar een dierbare vermiste. Het willen weten wat er met iemands naaste is gebeurd. Voor mij is dat mijn oom Bernard van Klaarwater, Missionaris van het Heilig Hart.
Voor de boeklancering van ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ kwamen mensen uit heel Nederland naar Baarn. Uit Teteringen kwam Henk te Maarssen, em. bisschop van Kundiawa. Als missionaris van het Gezelschap van het Goddelijk woord was Henk (1933) 55 jaar lang in Papoea-Nieuw-Guinea. Van 2000 tot 2009 was hij daar bisschop van bisdom Kundiawa.
Uit Joure kwam Riny Reiken, oud-eigenaresse van het Proflokaal In de Olofspoort (Amsterdam). Uit Scherpenzeel kwam Sjaak van Vught, lid van de ledenraad ANBO. Ook uit andere plaatsen kwamen mensen naar de boekpresentatie.
Boeklancering ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ diaken Jan Nieuwenhuis
Diaken Jan Nieuwenhuis heette namens de Heilige Nicolaasparochie de aanwezigen van harte welkom. Hij wees erop dat Bernard van Klaarwater in deze kerk op 2 februari 1896 gedoopt werd. “Daarmee begon hij zijn weg met God”, sprak Nieuwenhuis.
‘’Ik woonde nog maar pas in Baarn. Naast het verhaal over zijn dood trof het mij dat hij een msc’er was. Ik heb zelf zeven jaar gezeten op het klein seminarie van het msc in Driehuis-Velzen. Ik ben dan ook reuze benieuwd naar het boek ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ sprak Nieuwenhuis over zijn band met de Missionarissen van het Heilig Hart.
Klaas Wilting, oud woordvoerder politie Amsterdam
Klaas Wilting opende de boekpresentatie met het beklemtonen van de zoektocht. ’’Waar is hij gebleven? Wat heeft hij allemaal gedaan? En hoe is het allemaal verder met hem gegaan? In het boek lees je hoe de zoektocht liep.
Wat ik uitermate belangrijk vind is het willen weten wat er met iemand is gebeurd. Zoals dat ook naar voren komt in ‘’Waarom zouden we bang zijn? Nu maak ik even dat kleine stapje naar de politie.
Ik weet hoe dat werkt. Ik weet hoeveel mensen er op dit moment nog bezig zijn met die zoektocht. Wat is er met mijn naaste gebeurd?’
Wilting sprak verder terwijl hij mij aankeek. ‘’En als ik in dit boek lees dan merk ik dat je daarin heel ver en heel diep bent gegaan. Wat is er gebeurd met Bernard van Klaarwater? Die vanuit het mooie Baarn helemaal naar Papoea-Nieuw-Guinea trok als missionaris. Niet alleen om het geloof te verspreiden maar met name ook om de mensen te helpen.”
Boekpresentatie en de roes, Ric Hofmans uitgever
Uitgever Ric Hofmans wees op de boodschappentas vol brieven van Bernard aan de familie. Ik kreeg deze van mijn neef Freek van Klaarwater. Dit verbaasde me want ik wist niets van het bestaan ervan.
‘’Ik kan me goed voorstellen hoe Marianne zich voelde“, vertelde Hofmans. ‘’Zelf ben ik historicus. Het allermooiste wat je als dusdanig kan overkomen is dat je iets vindt.
Iets wat anderen nog niet hebben gevonden. Vaak zijn dat egodocumenten zoals brieven. Bij zo’n vondst dans je het archief uit. Dan zit je in een roes.’’
De betekenis van Bernards woorden voor nu
Uiteraard sprak ik zelf ook tijdens de boeklancering van ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ Daarbij wees ik op de kracht van liefde, compassie en verbondenheid. ‘’Als mensen de handen ineenslaan dan kunnen dingen zich ten goede keren hoe uitzichtloos de situatie ook moge zijn.
Vanuit deze kracht en zich geleid voelende door God brachten missionarissen niet alleen het geloof in God. Zij brachten ook vrede en ontwikkeling in een door kannibalisme en stammenstrijd verscheurde wereld. Samen met de inheemsen hadden missionarissen de Bismarck Archipel gemaakt tot een wereld waarin men zich met elkaar verbonden voelt
Tijdens de Tweede Wereldoorlog hielden Japanse bezetter een schrikbewind in de Bismarck Archipel. Toch keerde de oude kannibaleninborst niet terug. Het geloof in de liefde van God mens had het kwaad overwonnen.
Men bleef zich om elkaar bekommeren. Dat is de kracht van liefde, geloof, compassie en verbondenheid. Mogen we op deze kracht vertrouwen in onze huidige door oorlogen en crisissen geteisterde wereld.’’
Eerste exemplaar biografie Bernard van Klaarwater msc
Tijdens de boeklancering van ’Waarom zouden we bang zijn?’ nam Theo te Wierik het eerste exemplaar in ontvangst. Als provinciaal overste van de Missionarissen van het Heilig Hart sprak hij over het tweede hoofdstuk van mijn boek. Dat gaat over de eerste missionarissen naar de Bismarck Archipel (1844).
‘’Als wij ’s morgens met onze broeders ons ochtengebed bidden dan denken we ook aan onze mede broeders die deze dag gestorven zijn. Telkens valt ons de jonge leeftijd van onze medebroeders en zusters op.
De meeste zijn gestorven in het gebied waarover dit boek gaat. Waar onze missionarissen het eerst begonnen zijn. Man en vrouw. In dat grote gebied dat Rome in 1844 tot missiegebied verklaarde.
Marianne schrijft daarover in haar boek. In de Bismarck Archipel was de missie heel zwaar. Vandaar de jonge leeftijden van de geestelijken waarvoor wij dagelijks bidden. Bernard van Klaarwater was één van deze eerste missionarissen.
Het is goed om uit die grote groep er een te belichten. Opdat zij niet vergeten worden’’
Boeklancering ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’
- De boeklancering van ”Waarom zouden we bang zijn?” vond plaats op 13 september 2022.Locatie was de Heilige Nicolaaskerk in Baarn. Presentator was Klaas Wilting, voormalig woordvoerder politie Amsterdam.
- ‘’Waarom zouden we bang?’’ is de biografie van Bernard van Klaarwater msc. Hij gaf zijn leven voor de Papoea’s in Papoea-Nieuw-Guinea.
- De Papoea’s herdenken Bernard van Klaarwater regelmatig. Evenals de andere missionarissen.
- Op 4 oktober schonk ik mijn boek ”Waarom zouden we bang zijn?” aan Mgr. Jan Hendriks, bisschop van Haarlem-Amsterdam.
Wist je dat?
Wist je dat de boekpresentatie plaatsvond op de verjaardag van mijn eerste man Roel Visser (1946-2008)? Hij zou die dag 76 geworden zijn. Dankzij hem raakte de moord bekend binnen onze familie. Liefst 42 jaar leefde mijn familie in onzekerheid over het lot van Bernard van Klaarwater msc.
Kijk voor meer informatie en bestellen op de website van ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ Marianne Visser van Klaarwater.
Lieve Marianne ,wat een bijzonder verhaal ! En wat geeft het een gemoedsrust dat het helemaal uitgezocht is en jullie weten wat er precies gebeurd is . Petje af voor hoe je het beschreven hebt . Fijn dat ik bij de presentatie mocht zijn . Groeten Marion
Dank je wel lieve Marion. Ja het is een heel verhaal en
intussen ben ik van mijn oom, die altijd een vreemde voor mij was, gaan houden.
Ook herken ik veel van hem in mijzelf, dat avontuurlijke, liefde, verbondenheid en humor.
Het was heel mooi om dit te mogen schrijven.
Fijn dat je erbij was en veel liefs van Marianne en ook van Peter.
Na de indrukwekkende presentatie van het boek door Marianne Visser – van Klaarwater en sprekers popelde ik om het meteen te gaan lezen. Nu ik na de laatste bladzijde het boek heb dichtgeslagen ben ik er stil van en overmand door emotie. Steeds weer opnieuw kijk ik naar het portret van de dappere pater Bernard van Klaarwater en denk aan hoe Marianne en haar familie zich moeten hebben gevoeld bij het aanschouwen van de foto. De leegte, het niet weten, het gemis en ook vooral leven met een angstig voorgevoel. Dat moet zo ongelofelijk zwaar zijn geweest. De rij met namen van slachtoffers maken mij zo verdrietig. Een familietrek is mij wel zeer herkenbaar, doordat Marianne tot op de bodem is gegaan om duidelijkheid over oom Bernard aan het licht te krijgen. Ik denk dat ze op elkaar lijken. Hoe bijzonder dat Marianne zich zo heeft ingespannen om haar oom te eren. In haar boek geeft ze uitgebreid verslag over het werk van de missiebroeders én de zusters. Het is enorm beeldend geschreven en in mijn hoofd speelt zich een spannende film af, maar helaas zijn de beelden waarheid. Hoe wrang is het dat juist deze liefdevolle oom en ook vele anderen uiteindelijk van hun leven zijn beroofd door hun rotsvaste geloof in God. Ik ben echt onder de indruk van dit bijzondere boek. Het geloof in de Heer was zo groot en gaf alle doorzettingsvermogen aan oom Bernard om door te gaan met zijn missie. Het schrijftalent van Marianne is zeer betrokken, het neemt je mee en geeft uiteindelijk duidelijkheid over het verschrikkelijke lot van haar oom Bernard. Als onderzoeksjournalist kwam ze heel dichtbij hem, het is aangrijpend en moedig tegelijk. Alle complimenten aan Marianne, hartgroet Riny X
Dank je wel lieve Riny.
Het schrijven bezorgde me hier en daar slapeloze nachten maar deed me soms ook schaterlachen.
Want mijn oom had ook heel veel humor.
Vooral bij het gedeelte over de Tweede Wereldoorlog moest ik er echt doorheen.
Ik haperde, worstelde en zag uiteindelijk het licht
Ik overwon mijn angst voor de confrontatie en waagde me aan het schrijven van dit verhaal.
Hoopvol vind ik dat haat plaats maakte voor liefde en verbondenheid.
Als mensen de handen in elkaar slaan dan kunnen dingen zich ten goede keren
hoe uitzichtloos de situatie ook moge lijken.
Lieve groet van
Marianne
Liefde & Verbondenheid zijn altijd jouw krachtige drijfveren geweest, je bent er wederom in geslaagd om een verslag te schrijven die ik met trots zal toevoegen aan mijn mooie verzameling: Marianne Visser – van Klaarwater boeken. Wat moet het zwaar zijn geweest om het verhaal over jouw oom Bernard te schrijven. Vreselijk pijnlijk om te ontdekken wat hij heeft moeten doorstaan, en ook een heftige waarheid voor jou en de familie. Jouw verhaal met uitvoerige details over tweede Wereldoorlog en historie, de geschiedenis en de daaruit voortvloeiende wrede vernietigingen raakte mij ook meteen. Oom pater Bernard heeft zijn leven heeft gegeven uit pure naastenliefde, en dat met voortdurend zoveel gevaar op de loer. Voor mij is hij een HELD. En juist ook in deze tijd blijft het zó nodig de handen ineen te slaan. Het is precies zoals jij zelf aangeeft. Vrede is niet vanzelfsprekend en hoop doet leven, liefs Riny X
Lieve Riny, wat ken jij mij goed. Inderdaad bij mij draait het altijd om liefde en verbondenheid.
Ja het was heel zwaar om dit boek te schrijven. Vandaar dat ik het nu pas aandurfde.
Dit alles mocht niet onbeschreven blijven.
Ja, voor mij is mijn oom ook een HELD. Dankzij mijn schrijverij kwam hij tot leven.
Zoals Klaas Wilting dat zo mooi zei: ”Hij verliet het mooie Baarn om helemaal naar Papoea-Nieuw-Guinea te gaan.”
Met de mobilisatie van Rusland is vrede zeker niet meer vanzelfsprekend.
Maar wanneer mensen de handen ineenslaan dan kunnen dingen zich ten goede keren, hoe uitzichtloos de situatie ook moge lijken.
Hartelijke groet, Marianne X.