Parochies in Haarlem hebben het zwaar te verduren. Om de twee jaar sluit er een kerk. Op zoek naar wegen van vernieuwing komt er op 27 september een studiedag in het heiligdom van Heiloo. Op 19 oktober komt er in Haarlem een landelijk congres van de organisatie ”Cultuur onder Vuur”. De beweging maakt zich sterk voor het behoud van de Nederlandse identiteit en christelijke cultuur.
Gekscherend zou je het middeleeuwse Haarlem ‘’klein Rome’’ kunnen noemen. De stad telde destijds een twintigtal kloosters met elk een eigen kapel en begraafplaats.
Door de Reformatie mochten parochies in Haarlem niet langer openlijk hun geloof belijden. In 1577 joegen de hervormers de bisschop de stad uit. In 1581 sloten ze alle kloosters. Het protestantisme werd de enige toegestane religie.
Parochies in Haarlem kwamen samen in schuilkerken en overleefden. Het in 1262 gestichte Begijnhof en het in de 14e eeuw opgerichte Heilige Kerstmisgilde bestaan nog steeds.
In het in 1262 opgerichte Begijnhof woonden alleenstaande vrouwen. Vanuit een eenvoudig en kuis bestaan zetten zij zich in voor de noden in de maatschappij. Zoals nu nog steeds de daar wonende ”begijntje” en arabiste C. ten Hacken.
Ook het in 1317 opgerichte Heilige Kerstmisgilde bestaat nog steeds. Ze vereren de geboorte van Christus en doen aan caritas. In de kathedrale basiliek sint Bavo hebben ze hun eigen kapel.
Aan de parochies in Haarlem van voor de Reformatie herinnert ook de Barrevoetestraat. Daar liepen paters op blote voeten, totdat ook zij hun geloof niet langer openlijk mochten belijden.
Pas na de grondwetsherziening van 1848 werden andere religies dan het protestantisme weer toegestaan. Vijf jaar later kreeg Haarlem weer een bisschopszetel en bisschop. De katholieken hernamen hun macht.
‘’In mijn jeugd bepaalde de kerk ons dagelijks leven’’, zegt Peter Lasschuit (1935). Als kind groeide Peter op binnen de parochie van de Spaarnekerk. Tot 1983 beheerste deze in 1885 gebouwde kerk het stadsbeeld aan het Spaarne.
In de jaren ’60 daalde het kerkbezoek binnen de Haarlemse parochies drastisch. In 1983 volgde de sloop van de driebeukige neogotische Spaarnekerk. Daarmee verdween een van de mooiste kerken van Nederland.
De torenspits van de ooit zo statige Spaarnekerk kreeg medio jaren ’80 een nieuwe bestemming. Ze plaatsten haar op het dak van de snackbar van Febo in het Haarlemse Schalkwijk. Protesten van oud-parochianen verdwenen in de doofpot.
Er volgden meer kerken. In 2015 verdween de Jan de Doperkerk en in 2017 de Pastoor van Arskerk. De miljoenen verslindende restauratie van de kathedraal aan het Spaarne en de toenemende secularisatie eisen hun tol.
In rap tempo raken parochies in Haarlem en omstreken hun kerken kwijt. Wellicht zullen alleen de kathedraal en sint Josephkerk overblijven. Ook de Groenmarktkerk en de Moeder van de Verlosser staan op de zwarte lijst.
Parochies in Haarlem en elders staan voor de vraag: Hoe kunnen we samen het geloof blijven beleven en doorgeven? Op 27 september komt daarover een studiedag in Heiloo bij Onze Lieve Vrouwe ter Nood.
Tegelijkertijd neemt het aantal moskeeën toe. Raakt christelijk Nederland verdrongen door de komst van andere culturen? Niet alleen zeg ik. De christelijke cultuur gaat vooral ook ten onder aan het eigen gedrag.
Maar al te vaak schamperen niet gelovigen over het christen zijn als een achterhaald cultuurverschijnsel. Maar waar ze het christendom onderuit schoppen, ontstaat een voedingsbodem voor het indoctrineren van andere culturen.
Ja zelfs voor indoctrinatie door de radicale islam. Willen we ons daarvoor behoeden, dan zullen we als christenen meer voor onszelf op moeten komen. We moeten laten zien wie we zijn.
En dat is geen wereldvreemd volk, maar mensen met onbaatzuchtige liefde voor hun naasten gevoed door liefde van God als een eeuwigdurende krachtbron.
Jaarlijks vindt in het Begijnhof van Haarlem de processie ter ere van Maria van Haarlem plaats.
● Behoud van Zwarte Piet;
● Het niet laten terugkeren van Jihadstrijders uit Syrië naar Nederland;
● Verzet tegen voor schoolkinderen verplicht moskeebezoek.
Wist je dat mijn nieuwste boek ‘’De Doorzètster’’ ook gaat over de in Haarlem verdwenen parochies van de Spaarnekerk, Jan de Doper en Pastoor van Ars? Het boek gaat over het verlies van mijn man Roel (1946-2008), opnieuw verliefd worden, en de impact van de veranderende en verhardende wereld op het persoonlijk leven. Wat doet dat met je en hoe ga je daarmee om?
Het eerste hoofdstuk speelt in 2008. In dat jaar verhuisden Roel en ik naar Haarlem-Oost. Daar bereidde ik me middels studie voor op een functie binnen de drie RK-kerken in dit stadsdeel.
Inmiddels zijn twee van deze kerken gesloten en woon ik tegenover een moskee. Publicatie van dit boek volgt wellicht nog in 2019. Meer info lees je op de facebookpagina van Marianne Visser van Klaarwater.
Klaus Kenneth overleefde zijn eenzaamheid met zijn gitaar en meisjes totdat hij God vond Klaus…
200 jaar KNRM, expositie Redders op Zee, Katwijks Museum De KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij)…
Rouwverwerking, lezing van rouwcoach Paul Stolwijk voor Bij Barth, Bartholomeuskerk Poeldijk, 5 april 2024. Vlnr:…
Grimbergen, prior Johan Goossens van de abdij der Norbertijnen. Op de achtergrond de abdij en…
Maassluis, 1924, koningin Wilhelmina zwaait naar de burgers vanaf het balkon van het raadhuis (nu…
Arendo Joustra bij WNL op zondag, 17 maart 2023 Arendo Joustra was 24 jaar lang…
View Comments
Leuke verhaal over de Parochies in Haarlem jammer dat de torenspits van de oude Spaarnekerk niet op een andere plek kon komen.
Dat was vooral voor Peter heel vreemd, want in de Spaarnekerk was hij getrouwd.