Oegstgeest : schrijversdorp promoot zich met leuze ’terug naar Oegstgeest’

Oegstgeest staat vooral bekend van de slogan ‘terug naar Oegstgeest’. Maar het dorp is meer dan alleen Jan Wolkers. De plaats telt wel honderd schrijvers. Meer daarover vertelde Marjolijn van der Jagt tijdens een lunch bij Villa Beukenhof.

In de sfeervolle ambiance van Villa Beukenhof ontmoet ik Marjolijn van der Jagt. Sinds december 2018 is ze de drijvende kracht achter dorpsmarketing Oegstgeest. Ze houdt van deze plaats met zijn vele groen, historie en mooie winkels.
‘Ons dorp telt wel honderd schrijvers’, zegt ze trots tijdens de lunch. ‘In de etalage van de plaatselijke boekwinkel ligt elke week een nieuwe titel. Met de slogan ‘terug naar Oegstgeest’ willen we ons schrijversdorp profiel geven.’

René Descartes

De bakermat voor Oegstgeest als schrijversdorp werd gelegd door René Descartes. Van 1641-1643 woonde en werkte hij op het kasteel Endegeest. Met zijn realistische uitspraak ‘ik denk dus ik ben’, legde hij de basis voor de moderne filosofie.
In 1895 verloor het kasteel zijn oorspronkelijke functie als woning van een machtig heer. Het werd een psychiatrische instelling. Wat bleef was het kasteel als inspiratiebron voor schrijvers.
De auteurs Fritz Bernard Hotz, Hans Faverey en Frank Koenegracht werkten er als staflid. De schrijvers Jan Arends, Gerrit Achterberg en Jan Biesheuvel verbleven er enige tijd als patiënt.

P.C. Hooftprijs voor drie schrijvers uit Oegstgeest

Na het voorgerecht met zijn zeer verfijnde smaak wijst Marjolijn op drie schrijvers, die in Oegstgeest woonden. Ze ontvingen de P.C.Hooftprijs voor hun gehele oeuvre. Op de lijst staan:
● Frédéric Louis Bastet;( 2005) Hij schreef o.a. een biografie over Couperus. De jury noemde hem ‘een pionier van exotische poëzie.’
● Frits Bernard Hotz: (1998); Hij stond bekend als ‘de nieuwe Elschot’ en als trombonist van jazzmuziek. De jury prees zijn ironische schrijftrant en zijn ‘prikkelend ontoeschietelijke stijl);
● Jan Wolkers (1989); de jury noemde zijn werk ‘bijzonder indringend en opvallend’. Wolkers weigerde de prijs in ontvangst te nemen.

Eigen trottoirtegel

‘In 2010 kregen enkele schrijvers een eigen trottoirtegel in de kleuren geel en rood’, zegt Marjolijn, Intussen genieten van het voorgerecht. ‘Niet alleen de eerder genoemde auteurs, maar ook schrijvers van nu.’
Tussen het voorgerecht en hoofdgerecht door toont ze me een indrukwekkende wekkende lijst met actuele schrijvers uit Oegstgeest.  Van auteurs van non-fictie, zoals Maarten van den Brink die maar liefst negen boeken schreef. Tot Hans Ulrich, een gepensioneerde geschiedenisleraar.

Oegstgeest: De poëzie van een enclave

In 2017 verscheen De poëzie van een enclave. Hierin gaat de auteur Jan Paul Hinrichs in zijn woonplaats Oegstgeest op zoek naar sporen van de Nederlandse letteren. Hij schetst een beeld van de ‘literair wellicht meest tot de verbeelding sprekende vierkante kilometer van ons land.’

Terug naar Oegstgeest met:

De campagne ‘’Terug naar Oegstgeest’’ zet het dorp van Jan Wolkers zich regionaal op de kaart. Winkeliers, verenigingen en instellingen werken hierin samen met o.a.:
● Dorpsmarketeer Marjolijn van der Jagt van Stichting Dorpsmarketing Oegstgeest: In hun opdracht maakte Ria Zaadnoordijk van Daily Channeltv een filmpje over Oegstgeest als schrijversdorp. Deze werd ingesproken door oud-burgemeester Els Timmers.
● De weduwe van Jan Wolkers: Tegenover het geboortehuis van Jan Wolkers onthulde zij in 2017 een muurgedicht.
● Auteur Jan Paul Hinrichs: Hij gaat in ‘de poëzie van een enclave’ op zoek naar sporen van Nederlandse letteren in Oegstgeest.
● De plaatselijke wandelclub; zij bedachten in samenwerking met dorpsmarketing Oegtsgeest in 2017 de Jan Wolkerswandeling.  Wandelen in de voetsporen van Jan Wolkers.

Wist je dat?

Wist je dat Villa Beukenhof  in 1957 een van de eerste door Michelin bekroonde restaurants van Nederland was? Ze kregen er zelfs twee. Sindsdien kende Michelin elk jaar 1 of 2 sterren toe aan de keuken die onder leiding stond van Coos Vulpen. Met zijn vertrek in 1995 verloor De Beukenhof zijn ster.
Wat bleef is de sfeervolle ambiance en een uitstekende witte en zwarte brigade. Schrijvers van toen en nu, onder wie ik zelf, smulden en smullen hier van culinaire hoogstandjes.
Kijk voor meer informatie op de website van het schrijversdorp.