2000 Nederlandse pelgrims trokken op bedevaart naar het Vaticaan tijdens de laatste week van het Heilig Jaar van Barmhartigheid. Op 15 november vierden ze de Nederlandse dag in aanwezigheid van paus Franciscus. Daags daarna schonk ik de paus het door mij geschreven en door Geert Hüsstege geïllustreerde boek ´´omzien naar elkaar: barmhartigheid in Nederland.”
2000 Nederlandse pelgrims vierden op 15 november in de sint Pieter de Heilige Eucharistieviering. Voorafgegaan door vaandeldragers van het Schuttersgilde en kardinaal Mgr. Eijk trok een lange stoet van Nederlandse bisschoppen en diakens naar het altaar voor een indrukwekkende eucharistieviering.
Na de H.Mis kwam de paus. Maanden eerder diende ik een verzoek in voor het aanbieden van mijn boek “Omzien naar elkaar: barmhartigheid in Nederland”. Maar helaas voor mij, de Nederlandse Bisschoppenconferentie koos voor een ander boek.
Uit handen van Kardinaal Mgr. Eijk ontving de paus het boek Herbergzaam Nederland. De praktijk in de Nederlandse kerkprovincie. Dit geeft een overzicht van projecten per bisdom na de kerstbrief van de paus om het hart te openen voor de toenemende stroom van vluchtelingen.
Zoals de paus zelf tijdens zijn toespraak sprak: “Jullie moeten jullie hart durven openstellen voor de barmhartigheid. Daardoor word je instrument van de barmhartigheid van God. Dan kunnen jullie getuigen van Gods liefde.”
Ontroerend waren vooral de ontmoetingen met de paus.
● Verrast luisterde de paus naar het verzoek van kapelaan Gideon van Meeteren. Hij vroeg: “Mag ik u de zegen geven?” Spontaan knielde de paus neer. Eenvoudig en hartverwarmend zoals altijd.
● Voor de ogen van 2000 Nederlandse pelgrims schonk een verlegen dreumes aan de paus een bosje gele tulpen. Daarna rende ze snel weg. De paus riep haar terug. En vroeg om een kusje, Juist uit deze spontane, liefdevolle reacties blijkt de warme barmhartigheid van de paus.
Na het afscheid trok de lange stoet geestelijken pal langs mij naar de sacristie tijdens het zingen van “U zij de glorie”. Helaas voor mij, liep de paus niet mee in de stoet. Mijn kans kwam de volgende dag. Samen met velen van de 2000 Nederlandse pelgrims bezocht ik de algemene audiëntie op het Sint Pietersplein.
En daar stond die ene lege stoel pal langs de route van de paus. Ik nam plaats en wachtte. Zou hij me zien? Ja, dat deed hij. Ik schonk hem alsnog het boek “omzien naar elkaar: Nederland en barmhartigheid “ (Den Haag, U2pi. september 2016).
Wist je dat mgr J. Hendriks, hulpbbischp van Haarlem- Amsterdam, een lovende recensie en voorwoord schreef?
Klaus Kenneth overleefde zijn eenzaamheid met zijn gitaar en meisjes totdat hij God vond Klaus…
200 jaar KNRM, expositie Redders op Zee, Katwijks Museum De KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij)…
Rouwverwerking, lezing van rouwcoach Paul Stolwijk voor Bij Barth, Bartholomeuskerk Poeldijk, 5 april 2024. Vlnr:…
Grimbergen, prior Johan Goossens van de abdij der Norbertijnen. Op de achtergrond de abdij en…
Maassluis, 1924, koningin Wilhelmina zwaait naar de burgers vanaf het balkon van het raadhuis (nu…
Arendo Joustra bij WNL op zondag, 17 maart 2023 Arendo Joustra was 24 jaar lang…
View Comments
Hallo Marianne,
Een mooi verslag van een bijzondere ontmoeting. Ik zou zeggen: Daar rust zegen op!
Dank je wel Marcel,
Heel bijzonder, in 2013 kreeg ik op de plaats voor de genodigden op de tweede rij een stoel toegewezen. De stoel voor me bleef leeg zodat ik daar kon gaan zitten om de paus mijn boek ''doorheen het leven, doorheen de dood' aan te bieden. En nu riep iemand op de achterste rij ''Marianne, hier is nog een plaatsje vrij". En just daar kwam de paus. Er rust inderdaad zegen op mijn werk en in gedachten zie ik mijn man Roel vanuit de hemel steeds een knipoogje geven.