Koningin Wilhelmina troostte het volk tijdens de watersnoodramp van 1916

Koningin Wilhelmina troosteres. Als een moeder troostte ze haar getroffen onderdanen tijdens de Watersnoodramp van 1916. De gedachte aan haar kwam oin 2016 meteen bij me op tijdens mijn bezoek aan het Zuiderzeemuseum. Na een korte film stapte jezelf als het ware in de tijd van toen in de nagereconstrieerde Watersnoodstraat. 

Koningin Wilhelmina zag ik uiteraard ook op de inleidende film va de Watersnoodstraat. Nieuwsgierig stapte ik daarna naar buiten. Voor me zag ik een ravage. Een w.c., een pop, en vooral heel veel modder. We troffen de mens in zijn meest bittere ellende,

Filmbeelden van toen tonen Koningin Wilhelmina troosteres

In dacht terug aan die vrouw uit Marken. Ik zag haar in de filmbeelden van toen voorafgaande aan de Watersnoodstraat  ‘’Ik heb koningin Wilhelmina gezien’’, stamelde ze. “Ze gaf me een hand. Ze vroeg naar mijn omstandigheden. Hoe of ik het redde.”

Koningin Wilhelmina op kaplaarzen

Was het de positie van de koningin of was het haar ’als gewoon mens meeleven met het volk? Dat vertelde de vrouw niet. “De koningin liep met haar kaplaarzen door de modder. Maar de burgemeester van Marken droeg lakschoentjes.
Om deze niet vuil te maken liet hij zich door sterke mannen in de huizen tillen. Dat kwam hem duur te staan. Na de watersnoodramp volgde meteen zijn ontslag,” vertelde gids Vera Zwagerman van het Zuiderzeemuseum.

Ooggetuigenverslag

En de koningin? In mijn boek “het geloof van Oranje” (Den Haag, U2pi, december 2015, pagina 188) verwijs ik naar haar ooggetuigenverslag in ‘’Eenzaam maar niet alleen: (Utrecht, Ten Have en Omniboek 2013, pagina 81).
Koningin Wilhelmina schreef: ‘’Het leed maakte diepe indruk op mij. Iedere nacht als ik thuiskwam hoorde ik nog het ritme waarmee de deinende golven deuren en ramen binnenstroomden om het volgende ogenblik weer terug te vloeien en het geklepper op de maat van de open- en dicht slaande deuren. .
Op wat eens de straten waren dreef het huisraad troosteloos rond, ja alle bezittingen van de bewoners. Met dat leed voor de geest ging men zichzelf verwijten in een goed bed te liggen.’’

Denkende aan deze woorden liep ik over de vlonder.  Ik zag  de ravage zoals beschreven door koningin Wilhelmina. Halverwege zat een vrouw troosteloos voor haar huis. Aan het eind ramde een schip een huis.

Lees en zie meer:

• In mijn boek ”het geloof van Oranje” lees je meer over koningin Wilhelmina troosteres en haar rol in de Tweede Wereldoorlog.
• Paleis het Loo; hier woonde koningin Wilhelmina na haar abdicatie.
• De expositie Dynastie toonde het portret van koningin Wilhemina en andere Oranjevorsten.
• In 2016 werd Marianne Visser van Klaarwater lid van Orde van den Prince.

Wist je dat?

Wist je dat zestien jaar na deze stormvloed de Zuiderzee haar Afsluitdijk kreeg? Voortaan heette ze IJsselmeer.

Uiteraard is het Zuiderzeemuseum altijd een bezoek waard. Je beleeft er als het ware de strijd tegen de zee toen en nu, maar ook het leven met de zee.