Geroepen door God. Zo voelde ik me in 2001 tijdens ons bezoek aan de kerk van de Duitse plaats Lippoldsbergen. Eerder dat jaar verscheen bij uitgeverij Gopher mijn boek ‘’Altijd Anders: paragnost tegen wil en dank.’’ Daarmee haalde ik de geruchtmakende Baarnse moordzaak (1960) uit de doofpot.
Deze door klassenjustitie verdachte zaak maakte ik als kind van nabij mee. Dit had een negatieve invloed op mijn leven als hooggevoelig meisje. Vandaar het woord paragnost als ondertitel van het boek over mijn jeugd. Hoe ging ik daarmee om? Ik voelde me allesbehalve geroepen door God.
Geroepen door God: buitenkerkelijk
Sinds het Vaticaanse concilie (1962-1965) kwamen mijn ouders niet meer in de kerk. Ook ik kwam er sindsdien niet meer. Ik zag van kinds af aan God als de oerbron los van welke religie dan ook. Ook mijn man Roel wilde niets van religie weten. Volgens hem kwam het geloof van God. Dat was alleen maar goed. Religie noemde hij mensenwerk en mensen maken fouten.
Roel en ik kwamen alleen naar de kerk om een kaars op te steken voor mijn ouders. Mijn moeder overleed in 1988 en mijn vader in 1989. Als enig kind zonder zelf moeder te zijn verloor ik daarmee mijn gehele naaste familie. Zeven jaar later kreeg Roel zijn eerste zware hartaanval. Amper 44 jaar oud dreigde ik alleen achter te blijven.
Gave van profeteren
Meer dan ooit voelde ik de stralen van de oerbron die ik God noemde. Na geslaagd te zijn voor voetreflexologie, opende ik een eigen praktijk. Al snel openbaarden zich mijn bovenzintuiglijke gaven en raakte ik landelijk bekend. Ik kwam in 1999 zelfs twee keer voor de televisie. Zelf zette ik daarachter zelf een punt door de camera’s weg te sturen.
Ik voelde me geroepen door God om iedereen te helpen. Al snel bleek dat dit niet lukte. Ook ik wist niet alles en zat er ook weleens naast. In de hersenen zitten de kwabben voor het bovenzintuiglijke en fantasie nu eenmaal vlak naast elkaar.
Niet wetende wat te doen vroeg ik aan God om een werktuig te mogen zijn in Zijn handen. Ik werd onderzoeksjournalist en schreef het boek over mijn kinderjaren. Daarmee wilde ik begrip kweken voor zogenaamde nieuwtijdskinderen. Dat zijn hooggevoelige kinderen met veel diepgang.
Geroepen door God: Lippoldsberg
Daarnaast genoten Roel en ik van ons leven binnen de mogelijkheden van zijn hartziekte. Voor 1997 reisden we als backpackers de wereld. Voor mijn artikelen en vak-en consumentenbladen bezochten we zelfs wijnboeren in Nieuw-Zeeland en Chili.
Na Roels hartaanval beperkten we ons tot Duitsland en België. Zo kwamen we ook in het Duitse Lippoldsberg. Eigenlijk waren we onderweg naar het sprookjesmuseum van de gebroeders Grimm in Kassel. Volgens onze goede gewoonte stopten we bij de Klosterkirche van Lippolsbergen voor het opsteken van een kaarsje.
Heilige plaats
Al meer dan negen eeuwen bidden ze in Klosterkirche tot God en vieren ze het geloof. Sinds de laatste vijf eeuwen behoort de Klosterkirche tot de Evangelische gemeente. Meer dan negen eeuwen geleden was het een heilige plaats.
Nu staat de kerk open voor iedereen ongeacht religie en of men wel of niet in God gelooft. De Evangelische gemeente onderstreept deze gedachte met een tekst van Dietrich Bonhoeffer. Volgens hem kwam Christus niet naar de aarde om religie te brengen maar het leven.
Geroepen door God: los van de hoempa pa
Vlak bij de Klosterkirche speelde een hoempa pa. De Duitsers vierden Frühschoppen. Even stonden we in dubio. Zouden we ons voegen bij de vrolijke Duitsers en genieten van bier en gezang? Of zouden we ons onderdompelen in mysterie en mystiek? We kozen voor het eeuwenoude kerkje.
Op de deur hing een briefje. Dit verwees naar een adres voor het verkrijgen van een beschrijving. Na het ophalen daarvan stapten we de kerk binnen. Volgens de flyer stond het kerkje symbool voor de grens tussen hemel en aarde.
De grens tussen hemel en aarde
Zo had de toren aan de achterkant geen ramen. Daar verwachtte men de hel. De voorkant daarentegen had een front van glas in lood. Daar bevond zich de hemel. Opeens voelde ik me in duizend stukjes uiteen vallen.
Alsof ik een druppel werd in de levenszee van God. Tijd en plaats bestonden niet meer. Er was alleen nog maar het Al. De alpha en omega. Het begin en het einde. Bewegingloos bleef ik staan. Totdat ik mijn ogen weer opensloeg.
Geroepen door God: het psalmenboekje
Nog half in trance bewoog ik me naar de uitgang. Daar vond ik een psalmenboekje. Dit was een klein boekje met een zwarte kaft. Het gaf mij een warm gevoel. Ik sloeg het open op een willekeurige bladzijde.
Tot mijn verbazing las ik de eerste zin. ‘’Heer laat mij een werktuig zijn van uw Vrede.’’ Ik stond perplex. Niet wetende wat te doen met mijn leven vroeg ik voorheen een werktuig te mogen zijn in Gods handen.
Geroepen door God en Franciscus van Assisi
Gelezen had ik deze zin nooit, Hij zat gewoon in mijn hoofd. Ik wist niets over de herkomst van deze woorden. Nu las ik dat ze behoren tot het gebed om vrede van Sint Franciscus van Assisi. Geboeid las ik de andere regels. Daaraan ontleende ik mijn driedelige levensmissie.
1) Een luisterend oor zijn voor de mensen op mijn pad. 2) Proberen duidelijkheid te brengen daar waar verwarring heerst. Ze hoeven mij niet te begrijpen. Als ik ze maar begrijp. 3) Wijzen op het Licht en het positieve.
Trouw aan mijn levensmissie
Dat alles vertaalt zich in mijn blog met de categorien: meer samen, bezinnen en eropuit. Voor deze drie zet ik me Pro Deo in voor mens en maatschappij. Zo ben ik betrokken bij het Oranjefonds en vrijwilligster bij ouderenzorgorganisatie Kennemer Hart. Ook ben ik bestuurslid van Pro Petri Sede Nederland. Daarnaast schrijf ik voor stichting PRET (Promotie Recreatie En Toerisme).
Met als voorbeeld het leven van mijn oom Bernard van Klaarwater wijs ik op het Licht in de wereld. Maar vooral geniet ik van het leven samen met mijn echtgenoot Peter Lasschuit.
Geroepen door God met Het gebed om vrede als de rode draad in mijn leven
- Inmiddels mocht ik paus Franciscus drie keer ontmoeten.
Op 23 oktober 2013 schonk ik paus Franciscus persoonlijk mijn boek ‘Doorheen het leven, doorheen de dood’. Dit verhaalt over Roels ziekbed na zijn fatale hartaanval in 2006 waaraan hij op 23 november 2008 overleed. De ziekte verdiepte ons geloof en beiden bekeerden we ons tot de Rooms Katholieke kerk. Dit wegens de mysterie en mystiek plus symboliek. - Op 15 november 2016 schonk ik paus Francisus persoonlijk mijn boek ‘Omzien naar elkaar”. Een boek met gebeden en met als illustratie iconen van Geert Hüsstege.
- Op 27 september 2023 schonk ik paus Franciscus persoonlijk mijn boek ‘’Waarom zouden we bang zijn?’’ Dit is de biografie van mijn oom en martelaar Bernard van Klaarwater, Missionaris van het Heilig Hart. Ik vroeg zijn aandacht voor het bisdom Kavieng in Papoea Nieuw-Guinea. Daar bouwden de Papoea’s onder leiding van Bernhard een kerk. Ook beloofde de paus aan mij zijn steun voor de zaligverklaring van Bernhard van Klaarwater. Dit boek is ook als e-book te koop en te leen in de Openbare Bibliotheek.
- Klosterkirche Lippoldsberg bevindt zich ten zuiden van Kassel.
- In 2020 verscheen bij uitgeverii U2pi mijn autobiografie de DoorzetSTER: een ode aan de liefde.
Wist je dat?
Op 15 december 2023 ben ik benoemd tot bestuurslid van Pro Petri Sede Nederland. Deze 154 jaar oude orde ondersteunt de humanitaire acties van de paus gericht op vrede en ontwikkeling. Vanuit mijn functie nam ik het initiatief tot het symposium Vrede begint bij jezelf.
Vooraankondiging Symposium Vrede begint bij jezelf.
Dit symposium vindt plaats op 30 november van 13 – 15 uur in de plebanie van de KoepelKathedraal in Haarlem. Sprekers zijn: mgr J. Hendriks, burgemeester dr. Jos Wienen (tot begin september onder voorbehoud) en ikzelf.
Voorafgaande vindt er van 10 uur 13.00 uur een facultatief programma plaats bestaande uit een anderhalf uur durende rondleiding in de kathedraal en een lunch. Het symposium eindigt met een pontificale vredesmis met mgr J. Hendriks (bisdom Haarlem-Amsterdam), vicaris Paul Verbeek (bisdom Breda) en hulpbisschop mgr. Woorts (aartsbisdom Utrecht).
Wil je meer weten? Stuur dan een berichtje naar marianne@verderopweg.nl Zodra het symposium definitief is, stuur ik je een uitnodiging.
Een mooi verhaal Marianne met een diepe gedachte.
Jij staat ergens voor en vecht (in positieve zin) voor iets wat waarde heeft.
Bravo!
Hoi Marianne,
Het symposium staat in mijn agenda. De officiële uitnodiging zie ik t.z.t. wel.
Groet
Sjaak van Vugt
Prima Sjaak,
van harte welkom!