Vluchten uit de Oekraïne: het verhaal over moeders en hun kinderen

Vluchten uit de Oekraïne, ook kinderen moeten vluchten
Vluchten uit de Oekraïne, ook kleine kinderen zijn niet langer veilig in hun eigen land.

Vluchten uit de Oekraïne. Dat deed Svetlana Tarhasuk (47). Samen met haar dochter Maria (27) en kleinkinderen Max (7) en Sophia (1) vluchtte ze vanuit Lviv naar Haarlem. Ook Svetlana’s zus Olga (37) en haar zoontje Alexander (2) kwamen mee. Hun mannen bleven achter om te vechten voor de vrijheid van hun vaderland. Over dit alles sprak ik met Paulien Heesbeen die het gezin liefdevol onderdak bood in haar eigen huis op een woonwagenlocatie van Haarlem.

Vluchten uit de Oekraïne, op de foto links Svetlana en rechts Paulien
Vluchten uit de Oekraïne, op de foto links Svetlana en rechts Paulien

Vluchten uit de Oekraïne betekent dat je bijna al je bezit achter moet laten. Met slechts vijf tassen kwamen de vrouwen en kinderen in Haarlem aan. Haar ouders bleven in Lviv. ‘Vanuit Nederland regelt Svetlana dat wat er voor haar ouders moet gebeuren, zoals het bezorgen van hun medicijnen. Op afstand sturen ze ook hun mannen aan,’ vertelt Paulien aan mij.

Vluchten uit de Oekraïne, 24 uur wachten

De man en schoonzoon van Paulien haalden Svetlana en haar kinderen met hun eigen auto op. Onderweg passeerden ze veel legertrucks. Zodra ze bij de grens uitstapten voelden ze de ijzige kou. Totaal verkleumd vielen Svetlana en haar kinderen in de auto meteen in slaap.  
Om te vluchten uit de Oekraïne hadden ze maar liefst24 uur in de grens bij de grens moeten wachten. Mochten ze wel of niet de grens oversteken?’, vertelt Paulien. ‘Svetlana had 24 uur lang de jongste op haar arm gedragen. Haar ledematen bleven dagenlang pijn doen. Door de ijzige kou is er een baby  overleden door onderkoeling.

Oekraïne en Rusland, een hel vol geweld 

Door te vluchten uit de Oekraïne ontsnappen Oekraïense vrouwen aan het geweld in hun vaderland. Het zijn niet alleen de bombardementen die het leven tot een hel maken. ‘De Russen verkrachten ook Oekraïense vrouwen’, vertelt Paulien Heesbeen, en veelal moeten ze dat met de dood bekopen.  
De Russische agressors kennen geen of nauwelijks genade. Ze zijn als robots met een ingebouwde chip. Ze doen wat Poetin zegt.  

Vluchten uit de Oekraïne
Vluchten uit de Oekraïne, in de auto vielen ze meteen in slaap

Vluchten uit de Oekraïne, weg van het plunderen

Sterk vermoeid stapten Svetlana, dochter, neefje en kleinkinderen in de auto. ‘Er is geen eten meer en daarnaast wordt er geplunderd. Voordat ze vluchtte hamsterde Svetlana heel veel meel, zout en suiker zodat ze tenminste iets konden eten.’
Volgens Paulien Heesbeen, althans zo wordt beweert via sociaal media, looft president Zelenski tweeduizend euro uit voor mannen die komen vechten. ‘Onder hen bevinden zich veel oudgedienden en scherpschutters’,  Waarop ik vraag of ze ook niet op Poetin kunnen mikken. Al hoewel… de Russische president heeft veel dubbelgangers.

Vluchten uit de Oekraïne , maar dan?

Na het vluchten uit de Oekraïne staan de moeders voor de vraag: wat nu?  ‘De oorlog en het vluchten duurt al twee weken maar er is nog steeds niets geregeld. De kinderen moeten naar school kunnen gaan. Er moet een BSN nummerkomen en een werkvergunning. Anders dan zo veel vluchtelingen uit andere landen willen vluchtelingen uit de Oekraïne zo snel mogelijk aan het werk’, zegt Paulien.
Als je belt met instanties dan weten ze niets. Mensen uit de Oekraïne weten de weg niet. Ook spreken ze de taal niet. Svetlana doet dat wel want ze werkte als huishoudelijke hulp vijf jaar in Nederland. Daarna heeft ze steeds haar Nederlands bijgehouden. Anders dan de vele andere Oekraïense vluchtelingen kan zij zich wel verstaanbaar maken.’

Ontrukt aan het levensritme en -structuur

Dat geldt niet voor haar kinderen en zo veel andere mensen die vluchten uit de Oekraïne. Ze moeten leven in een vreemd land en zich zien te redden in een vreemde taal. Ze raken uit hun ritme en levensstructuur.
Svetlana en de andere Oekraïense vrouwen willen zo snel mogelijk terug naar Lviv’, zegt Paulien.  Het is een prachtige stad. De kerk heeft gebrandschilderde ramen en in de stad staan prachtige beelden Maar wat is daar straks van over? En wat gebeurt er met haar ouders en man?’

Svetlana vluchtte maar leeft in een hel van angst en onzekerheid.  Zoals zoveel vrouwen uit het land van president Volodimir Zelenski. Je ziet de wanhoop en het verborgen verdriet, maar ze kunnen dit  niet uiten. Ze behoren niet alleen tot een trots volk maar ook zijn de moeders voor hun kinderen en familie een rots in de branding.

Svetlana en Paulien steken een kaarsje aan

Verder lezen over Oekraïense vluchtelingen:

Wist je dat?

Wist je Paulien vindt dat ook vluchtelingen gebruik moeten kunnen maken van Onder de Pannen? ‘Ze zijn door de oorlog beroofd van hun vrijheid. Dat worden ze weer in een AZC waar ze tussen twee weken en twee jaar kunnen verblijven.’ Paulien staat op nummer 6 van de lijst Trots Haarlem. A.s. woensdag stemmen Peter en ik op haar.

Kijk voor meer informatie op de facebookpagina van Paulien Heesbeen.

4 gedachten over “Vluchten uit de Oekraïne: het verhaal over moeders en hun kinderen

  1. Riny Reiken

    Verschrikkelijk dat mensen zoiets moeten meemaken. Zó oneerlijk en zó wreed, zóveel angst en zóveel pijn. Woorden zijn moeilijk te vinden. Alle hulp is nodig, velen steken massaal de armen uit, gaan dapper aan de slag om slachtoffers te helpen. Marianne schrijft een schrijnend verhaal, ik ben ervan ondersteboven. De bijgeplaatste foto’s spreken emotionele boekdelen. Diep respect voor Paulien en haar familie en voor de dappere hulpverleners, ik ben er stil van… veel sterkte aan allen in deze moeilijke tijd en mensen, vergeet vooral niet te stemmen. Vrijheid is zeldzaam en zeker niet vanzelfsprekend, iedere stem is nodig ! groet Riny

  2. Sjaak van Vugt

    Hoi Marianne,
    Een ontroerend en verdrietig verhaal. Ik heb onze betrokkenheid afgekocht voor €50,–. Tijdens het collecteren voor Amnesty International liep ik in mijn dorp achter een voordeur pardoes tegen een familie uit Oekraïne aan. Heb wat bemoedigende woorden in het Engels uitgewisseld.. In mijn dorp wordt in een gedeelte van het oude gemeentehuis geprobeerd om vluchtelingen uit Oekraïne te huisvesten.

    1. Marianne Visser van Klaarwater Bericht auteur

      Ja Sjaak, het is intriest. Wat mooi trouwens dat je voor Amnesty International collecteert. Vorige week donderdag mocht ik voor mijn blog in Brielle de opening bijwonen van het herdenkingsjaar 1572. Daar sprak ook voorzitster Oudshoorn van Amnesty International. Ik vind het een heel goede organisatie. Zelf geef ik middels 50plusser.nl informatie over acties voor Oekraine. Ik doneer ook maar alleen wel aan ontvangers die op een eerlijke manier met de giften omgaan. Zoals ook Amnesty doet. Oeps, dat je opeens tegenover een familie uit Oekraïne stond. Wat goed dat je meteen je woordje klaar had. Verder chapeau voor wat jij allemaal doet. Groetjes,Marianne.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *