Ewa Cwikla en Annemarie van Doorn. Twee dames die zich inzetten voor een betere wereld. Op 19 januari ontmoette ik hen in de in Haarlem gelegen galerie Bakenes tijdens de opening van een expositie van het werk van Ewa Cwilka in. Deze duurt t/m 8 maart 2020.
De fine art fotografie van Ewa Cwikla ademt dezelfde sfeer als die van schilderijen uit de Gouden Eeuw. Ze brengen me tot rust in deze steeds sneller en hectischer wordende wereld. Even onthaasten in het vierhonderd jaar oude pand van galerie Bakenes.
Rembandtiaanse Portretten van Ewa Cwikla
Zodra we binnenstappen wanen Peter en ik ons in de Gouden eeuw. Het pand heeft tijdloze knusse hoekjes. Vanaf de wanden staren Rembrandtiaanse portretten ons aan. En Ewa Cwikla is gekleed in 17e -eeuwse dracht.
Galeriehoudster Annemarie van Doorn schenkt ons een kopje koffie in Het is pas drie uur en om vijf vindt pas de opening plaats. Ik heb me in de tijd vergist. Pas om 5 uur gaan de flessen wijn en bubbels open en wordt er geproost op deze eerste expositie van 2020.
Ewa Cwikla en 400 jaar oude pand van galerie Bakenes
‘’Met de werken van Ewa Cwikla staat de eerste expositie van 2020 in het teken van de Gouden Eeuw wegens de 400e verjaardag van het pand’, zegt Annemarie. Sinds november 2018 woont en werkt ze hier.
‘’Waarom koos je voor dit pand?’’ wil ik weten.
‘’Het wonen en werken in dit 400 jaar oude pand doet me des te meer beseffen dat we slechts tijdelijk op aarde zijn. Dat materieel bezit feitelijk geen waarde heeft. En dat we met elkaar moeten zorgen voor de generaties die na ons komen en hierop bewuste keuzes moeten maken.”
Het claire-obscure van Ewa Cwikla
Vol bewondering kijk ik naar de door Ewa Cwikla gemaakte
portretten. Vooral de bijzondere lichtinval en toch ook donkerte vallen me op.
Het doet me denken aan de claire-obscure van Rembrandt en Caravaggio., maar dan
wel in een geheel eigen stijl.
‘’Ik doe er alles aan om mijn foto’s
op schilderijen te doen lijken’’, zegt Ewa Cwikla. ‘’Daarbij zoek ik
altijd naar het moment van emotie en het mooiste licht.’’
‘’Ben je autodidact?’’ vraag ik.
’Ik was 15 en vond thuis een oude camera. Deze nam ik mee naar een
naschoolse fotoclub van mijn middelbare school. Daar leerde ik de beginselen
van de fotografie, Verder heb ik me zelf ontwikkeld. Nu zou ik graag een
Hasselblatt willen kopen, maar kan deze niet betalen. Ik maak nu foto’s met
mijn Nikon.’’
Polen Nederland: twee totaal verschillende werelden
33 jaar
geleden verhuisde ze vanuit Polen naar Nederland. ’Ik kwam terecht in een totaal
andere wereld. Alleen al het kinderen naar school brengen was geheel anders
Over al die verschillen zou ik een boek willen schrijven. Nederlanders beseffen
vaak niet hoe goed ze het hebben. Waar is hun trots op hun eigen land?
Vandaar dat ik vroeg of Annemarie de Nederlandse vlag wilde uitsteken? Heb je hem zien wapperen?’’
Ik knik van ja en bij het verlaten van galerie
Bakenes kijk ik nog een keertje om. We mogen niet alleen trots zijn op ons land
maar ook op de Gouden Eeuw als inspiratiebron voor Ewa Cwikla en voor nog
zoveel meer.
Annemarie van Doorn richt zich met haar galerie Bakenes op duurzaamheid:
- Het wonen en werken in het 400 jaar oude pand ziet ze als een bijdrage aan een duurzame en gezonde toekomst voor de vele generaties na ons. Dat betekent: iedere dag opnieuw bij stilstaan, via de kunst, ontmoetingen en reflectie;
- Ze wil mensen verbinden om elkaar te stimuleren aan de slag te gaan met kunst, maatschappelijke thema’s en persoonlijke groei;
- Galerie Bakenes moet een plek worden waar mensen zich durven open stellen en waar ze zich op hun gemak voelen om zo samen hun leven te verrijken.
- Annemarie van Doorn hoopt, dat galerie Bakenes een positieve bijdrage gaat leveren aan de verduurzaming van Haarlem en ook inspiratie biedt aan andere locaties in Nederland.
Wist je dat?
Wist je dat Annemarie van Doorn werkt bij Stichting Dutch Green Building Council (DGBC) Dit is een landelijke maatschappelijke organisatie die zich inzet om de gebouwde omgeving in hoog tempo toekomstbestendig te maken. Wij doen dit vanuit de gedachte dat klimaatverandering sneller dan gedacht gaat en dat de urgentie tot het verduurzamen elke dag groter wordt.
En wist je dat het werk van Ewa Cwikla in 2018 zelfs in Tokio een prijs won? Voor haar eigen signatuur ontwikkelde ze haar eigen filters in Photoshop. Verder laat Ewa Cwikla zich niet inklemmen door een vaste stijl en zet ze haar zintuigen op scherp als inspiratiebron. Ze werkt in opdracht, maar maakt vooral ook vrije werken.
Ik kan intens genieten van de fine art fotografie van Ewa Cwikla, maar ook van de urbexfotografie van Wil Westerweel die ”verboden locaties” in beeld brengt. Dat zijn vooral vervallen maar nog steeds prachtige locaties.
De komende maanden zet Galerie Bakenes de stap naar de Groene Eeuw, de huidige tijd, met kunst die hierbij past. De galerie is geopend op zaterdagen en zondagen van 15.00-18.00, en op afspraak via galeriebakenes@marianne
Regelmatig schrijf ik over kunst. Dat leidt tot vele uitnodigingen. Zoals voor de opening van de expositie Flash/Back in het Mauritshuis. Hiervoor lieten zestien fotografen zich inspireren door eeuwenoude meesterwerken. De expositie werd geopend door Koning Willem-Alexander. Ze vond plaats op 1 juni 2022 ter ere van de 200e verjaardag van het Mauritshuis.
https://symbolicgids.be/spiritualiteit/spiritualiteit-maatschappij/eeuwenoude-wijsheid-herleeft-in-nieuw-tijdperk/\
De titel lijkt veel op het gepubliceerde artikel van mij.
Groetjes Marianne en Peter,
Joanita
Goedemorgen Joanita,
De Tolteken was een zeer wijs volk. Mijn overleden man Roel sprak vaak over hen en wees dan op het boek ”De Goden waren kosmonauten” van de auteur Daniker. En voordat ik met Roel trouwde, was ik in het land van de Tolteken. Daar staan op een heuvel in de woestijn beelden waarvan eigenlijk niemand goed weet hoe of ze daar kwamen. Ze hebben er ook souvenirs van, die ik kocht en die nog steeds in mijn huiskamer staan. Ze geven me rust, kracht en vertrouwen omdat ze wijzen op die ene oerkracht uit wie alles is ontstaan. Inmiddels las ik ook jouw boeiende artikel. Het is zo waar wat je schreef. Inmiddels schijf ik mijn 8e boek. Het gaat over de Papoea’s van Nieuw Guinea, over hun natuur geloof en de missie, waaraan ook mijn oom deelnam. Ik wens je nog een prettige dag. Marianne, ook de groetjes van Peter.